5e Etappe; Lorelei leidde niet af

Vanmorgen bij het opstaan regende het al. Volgens de eigenaar van ons slaapplaats van vannacht regent het alleen vandaag. Om ons toch goed op weg te laten gaan, had hij verse broodjes voor ons gehaald.

Om 09:15 uur zijn we vertrokken. We wilde er een relaxte dag van maken. Eerst 3 tot 4 km door Koblenz. Dat was een ware beproeving. Het leek wel of heel Koblenz verbouwd wordt. Op een gegeven moment zijn we met de fiets een trap naar beneden afgelopen om op de route te blijven. Maar dan volgt er ook weer een trap ophoog. Dus maar weer van de fiets en deze omhoog sjorren. Even was het droog, maar de lucht bleef grijs. Toch een bezoekje gebracht aan Aan het wereldbekende "Deutsches Eck", waar Rijn en Moezel elkaar ontmoeten.

Buiten Koblenz begon het weer te regen. Gelukkig zorgde de platanen en kastanjebomen voor enige beschutting. Zo'n 20 kilometer voorbij Koblenz in het plaatsje Spay een bedrijf voor scheepsschroeven bekeken. Spay ligt precies in een grote lus van de Rijn. Tussen de vakwerkhuizen lag een kleine bakkerij. Hier voor een pelgrimsprijs gebunkerd. Voor 5 euro 2 liter flessen appelsap, 2 koppen koffie en een slagroom / vanille gebak gekocht.

Voor deze geneugten des levens hebben we echter wel boete moeten doen. Na Spay begon het namelijk harder te regenen. Ons fietspad lag tussen de bergen in. Om warm te blijven hebben we hier af en toe een stuk gesprint met snelheden tot 26 km/uur.

Na de volgende bocht in de rivier reden we Bopart binnen. Door de regen hebben we helaas niet veel van deze mooie plaats meegekregen. Tussen de wijnvelden door en maar trappen. We bereikten St. Goar, maar dit was niet het eindpunt voor vandaag. We fietsten verder....

En daar lag zij dan, de Lorelei. Volgens een legende zou boven op de Lorelei een zingende Nimf met gouden haren hebben gezeten die met haar gezang de schippers afleidde, waardoor ze tegen deze rots voeren. Gelukkig waren wij op de fiets. Maar welke gezonde man zoekt niet naar deze zingende Nimf. Na wat speuren en filmen, moesten we vaststellen dat zij niet meer aanwezig was. Hierop zijn wij weer verder gefietst.

In Oberwesel is ons overnachtingsadres. Alleen onze Jeugdherberg ligt naast Slot Schönburg. En jawel, dit Slot staat op een berg. Het eerste stuk was een klim van 10% met de fiets. Vervolgens kwamen we op een voetpad, 15% stijging. Het pad was ongeveer 50 cm breed met rotsen en stenen. Hier was niet meer te fietsen. 2 Nederlanders welke we hier tegenkwamen waarschuwde ons al: "het duurt zeker 15 minuten voor je er bent en het valt niet mee met jullie zware fietsen." Nou ze kregen gelijk. Het was een loodzware klim. Remco gleed een paar keer weg. Zijn schoenen waren spekglad geworden door de regen en het pad. Na een vol kwartier bereikten we het Slot.

Na 52 km op de dagteller, werden de fietsen gestald en de jeugdherberg bezocht. We kregen een 2 persoonskamer toegewezen. Eerst hebben we al onze natte kleren in de wasmachine / -droger gestopt. Vervolgens eten. En hoe. De bediening was wat traag, maar de hoeveelheid eten groots; champignonsoep, 2 borden pasta / bami, bord stoofvlees, broccoli en bloemkool, salade en tenslotte 2 grote toetjes. De magen voelen als van een 'welgevoede' Monnik. Verder is de thee en het water gratis. Na dat ene Moeselwijntje wat we gisteren teveel hebben gedronken, willen we het hier vandaag ook maar bij laten. Geen alcohol deze keer.