15e etappe: Vier keer Bella, maar toch in Italia!!

Gisteren hebben we heerlijk uitgerust. Remco had lekker gekookt (10 verschillende groentes) en Karin had veel fruit gekocht om onze krachten weer aan te laten sterken.

Nu met het voltallige CALURE -team bij Karin geslapen en lekker ontbeten en bijgekletst. Wat later dan gepland stapten we rond 9.00 uur op de fiets.
De ochtend begon namelijk met dikke pech. We wilden de Bernhardpas over maar door de sneeuw was die nog dicht. Bernhard heeft al nooit gedeugd! Er zou wel een postbusje rijden naar Martini (ong 90 km) die onze fietsen mee kon nemen. We hadden graag over de pas willen rijden. Vooral Remco had er de smoor over in want hij had deze route al helemaal uitgedacht langs de via Francigena en hij had van tevoren al een landkaart gemaakt van de hele reis. Die route moest nu aangepast worden.
Karin heeft vanmorgen 4x moeten bellen met de vraag of we ergens met de fietsen mee konden en werd telkens naar een andere maatschappij doorgestuurd. Totdat vanuit Italië het verlossende maar teleurstellende woord kwam: No possibile, niente, no no, bicicletta no!

Het enige alternatief was met de trein van Brig door de Simplon-pas naar Domodossola, een schattig klein plaatsje in Italië. De tweede pech was dat de trein in Brig vlak voor onze neus wegreed en we dus een uur langer moesten wachten om uiteindelijk om 10.45 uur de trein te pakken en om 11.05 uur in Domodossola aan te komen.

Daarna snel op de fiets, voor de eerste keer op 'die Italiaanse bóoodem'. Helaas konden we dus niet op eigen kracht Italië binnenrijden, maar de teleurstelling werd al gauw weggenomen door het prachtige weer (28 gr), de mooie -door de regen opgefriste -groene omgeving en de heerlijke zomerse lucht van bloemen. De weg was al gauw prachtig om te volgen langs wat men de bloemen-riviera noemt. De lucht ruikt mediterraans, de magnolia's bloesemen als een gezonde balsem voor je lichaam en zo was het een genot te fietsen. Remco wilde al een bloem-lezing geven, maar komt morgen aan de beurt om het dagverslag door te geven.

We vervolgden onze fleurige route naar Lago di Mergozzo, waar een prachtig schilderachtig dorpje Mergozzo tegen de berg aan ligt en vol met palmbomen langs het meer kabbelt. De weg leidt naar het volgende mooie meer: Lago di Maggiore. We stopten bij Baveno, een klein plaatsje waar Lucien al eerder geweest is en met Max Castrop een pizza had gegeten. Dat smaakte naar meer. We hadden een prachtig uitzicht op de drie eilanden: Isola Bella, Isola Madre en Isola Superiore.

In 1993 was Lucien met Piet en Geralda al eens vanuit Zwitserland op Isola Bella geweest. Hij was toen zijn paspoort vergeten en moest Italië binnengesmokkeld worden. Nog weer eerder was hij er met zijn ouders geweest. Voor Lucien dus een ware déjà vu. Reden genoeg om op een terrasje van een karafje rode wijn en de eerste Italiaanse pizza te genieten. Het werd vanzelf ietsjes te laat en om 15.30 uur gingen we op stap om een camping te zoeken. In de volle zon met T-shirt en korte broek reden we langs het Lago naar Stresa, waar we een paar mooie foto's hebben genomen. Tal van palmbomen, exclusieve hotels en bloementuinen. Onderweg was het soms druk, er zijn niet echt fietspaden en dat was even wennen.

Om 19.00 uur kwamen we op de camping Solcio de Lesa aan en hadden de tenten al snel opgezet. Nu opgefrist kijken we voldaan terug op een 63 km lange fietstocht waarbij de teleurstellingen alweer vergeten zijn en Carmen de boys prima kan bijhouden (of was het andersom?)
Morgen op naar de Via Francigena!!! En Remco, pak de pen alvast maar op voor morgen!!