16-e etappe: Remco spoort weer helemaal!

De eerste nacht in de tent viel erg zwaar voor Remco. Hij heeft letterlijk geen oog dichtgedaan. De camping lag langs een spoorlijn en vanmorgen vroeg kende Remco de volledige dienstregeling van de lijn Brig-Milaan uit zijn hoofd. De plaatselijke kerkklok hielp hem bepalen wanneer er een trein langskwam.
Nadat de haan drie keer gekraaid had en de klok zeven keer sloeg kropen de drie pelgrims uit hun tenten. De één uiteraard wat moeizamer dan de ander. Vooral de goederentrein van 7.08 uur (stipt op tijd) denderde nog even als laatste herinnering aan een vreselijke nacht door Remco's kop heen.

In de morgen hebben we alle drie lekker gedoucht, de spullen en de tent ingepakt en om 8.30 uur ontbeten. Na twee sterke bakken koffie om de oogleden te openen, een gevulde croissant en een tosti ham-kaas voor iedereen volgde de tocht uiteindelijk naar Arona om vervolgens het Lago Maggiore vaarwel te zeggen.

Meteen kregen we al een kuitenbijter te pakken, een kolletje waar het bord meldde dat deze 10% was. We vlogen alle drie naar boven alsof het niets voorstelde. Ook Carmen stond haar mannetje en danste als een dartele hinde over de Italiaanse wegen. In Borgomanero hebben we veel drinken gekocht omdat niet alleen de wegen omhoog liepen maar de temperaturen ook, wel tot 25 graden. We moesten ons regelmatig insmeren en zijn al aardig bruin en verbrand.

Vervolgens liep de weg door het gehucht Gattinara (hetgeen ook 'naar gat 'betekent) langs een kilometers lange weg, door de meest troosteloze dorpjes en zelfs langs rijstvelden waar geen ziel te bekennen was. De slapeloze nacht was er niets bij. Onderweg was er veel plastic afval en andere ondefinieerbare dingen te bekennen die de pelgrims liever niet in hun zuivere geest wilden aanschouwen. De stakingen in Amsterdam en Utrecht leken vergaande gevolgen in Italië te hebben gehad.

Uiteraard werd Lucien onderweg voor de zoveelste keer ondergescheten, dit keer vol op zijn hand!. Daar is volgens Remco een kosmische uitleg voor. Lucien vraagt regelmatig of Remco een biertje wil. Deze herinnert hem er dan aan dat hij wat moet minderen. Omdat hij slecht luistert wordt hij er van bovenaf er aan herinnerd dat hij dit toch moet doen. Dus beste Utreg -fans: voor de FC betekent dit dat er binnenkort nog meer kannetjes bier voor jullie over zijn als die lange gaat minderen uit angst onder gepoept te worden.

Na het poep-incident veronderstelde Lucien dat Remco achter hem fietste en dacht hem er eens flink uit te rijden met een gangetje van tegen de 25 km/uur. Lucien kon niet omkijken vanwege het drukke verkeer en na een tijdje dacht hij maar eens te moeten stoppen omdat de 'arme Carmen' anders wel heel ver zou achterblijven.... Toen Lucien vervolgens stopte en stomverbaasd achter zich keek bleek het Carmen te zijn die hem had bijgebeend! Remco was ergens rustig gaan plassen en zag het tafereel in de verte glimlachend aan.

Enfin, uiteindelijk in Vercelli aangekomen. Na een tocht van 72 km hebben we hier voor het eerst weer de aansluiting op de via Francigena. In Vercelli gingen we in de plaatselijke kathedraal op zoek naar de pastoor om een stempel te halen, maar helaas was er niemand. Even verderop liepen we een Duitse lerares tegen het lijf en twee tienermeiden die ons de VVV konden wijzen. Daar hebben we ons stempel gekregen en het adres voor een goedkoop hotelletje. Er is geen camping en ook geen spoorlijn, dus dat is geen optie voor Remco. Ons onderdak doet erg armzalig aan. In het stadje zijn we wat gaan drinken en hebben een Italiaans ijsje na genomen. Nu zitten we in het hotelletje om een laatste biertje te vatten voordat we gaan slapen.
Het was een bijzondere dag!

Carmen: Klasse wie du mit Lucien ein Witz gemacht hattest und ihm überholt hast! Entschuldige wir schreiben alles auf holländisch.
Schlaf wohl und vielleicht nächste mal auf deutsch.Viel spaB!