18-e etappe:Carmen fietst de boys er flistend uit

In het mooie Rosengartenhotel zijn we om 7 uur opgestaan. Door de aanwezigheid van een airco hebben we als roosjes geslapen. Dit ondanks het feit dat Italianen de hele nacht door lawaai blijven maken en blijven blèren. Tot midden in de nacht en vanaf ’s morgens vroeg weer! Na het ontbijt zijn we om 9 uur vertrokken de prachtige stad Pavia uit. We fietsten 5 km door de buitenwijken over mooie geasfalteerde wegen, die al bijna smolten van alweer een hele hete dag. Het landschap werd al iets mooier en voerde ons langs bloemrijke velden, soms over hobbelpaden en grintwegen, naar de stad Tore de’Negri.

Het ging verder langs stoffige paden opgefleurd met klaprozen. Het tempo ging steeds langzamer door de hitte en de vermoeidheid, maar de mooie rit maakte veel goed. De kilometers kropen voorbij en we bereikten Santa Christina e Bissone waar we ons eerste stempel van vandaag haalden in een mooi kerkje, Een zeer vriendelijke-dit keer nuchtere- pastoor heette ons welkom en schonk ons een lekkere ijskoude cola voor van zijn eigen bar. Dat dan weer wel.

De reis volgde naar het plaatsje Chignolo-Po waar we boodschappen hebben gedaan. Hoe kan het ook anders dan dat je een boodschap doet in een plaatsje langs de rivier de Po. Op een terras hebben we wat gedronken om met voldoende vocht het volgende plaatsje Orio Litta te halen. De weg voerde langs een leuk klein riviertje. In Orio Litta haalden we ons tweede stempel in de Corte Sant Andrea. De weg er naar toe leidde langs een stoffige weg met een enkele boerderij, maar tussen het stof doemde een mooie Arc de Triomphe op. We kwamen in een zeer koele prachtige kerk. Die koelte was zeer welkom na een hete dag.

Met twee stempels op zak reden we rustig verder op een lang grintpad over de dijk langs de rivier de Po. Het was enorm heet. Onze eindbestemming Piacenza doemde langzaam voor ons op.

Een grappig voorval was dat het pad ineens stopte en niet verder liep. De weg over de rivier leek ineens verdwenen te zijn en we stuitten op een stukgeslagen brug. We waanden ons in een foute oorlogsfilm. In een poging toch maar over die brug te komen werden we in het midden tegengehouden en teruggestuurd. De enige alternatieve route was om via de autostrada de Po over te steken. Een steek of een po, what’s the difference?
Met het verkeer mee reden we over twee geïmproviseerde houten bruggen door een boeren landschap naar Piacenza.

Carmen fietst beter dan de jongens. Ze laat ze steeds weer een poepie ruiken. In sommige plaatsen is een snelheidsmeter en voor Lucien een sport om de videocamera’s in de maling te nemen door er met hoge snelheid doorheen te fietsen, maar dan snelt Carmen hem voorbij of zit hem valk in de rug.
Dat zullen mooie foto’s worden bij de Italiaanse politie!

In het Officio de Turismo in Piacenza hebben we ons derde stempel gehaald bij een ouwe muts die we uiteindelijk vonden in een kerk met afgesloten luiken. De oude vrouw wilde eerst een halve mis voor ons opstarten, maar dat was nu ook niet helemaal de bedoeling. De ervaring is inmiddels dat je aardig wat moeite moet doen steeds om stempels te krijgen of een pastoor te vinden. Rare jongens die Italianen. Veel B&B ’s zijn dicht. Nu zijn we aangekomen in een jeugdherberg in Piacenza.We hebben inmiddels een lekkere pizza en een fles prosecco naar binnen gewerkt.
Vandaag hebben we 82 km gereden. Morgen staat een korte rit van ca 60 km gepland naar een camping in Sico Monte of Cabriolo. We willen dan ook weer eens de kleren wassen.

We hebben nog 11 dagen te gaan en kunnen dus rustig aan doen richting Rome.