21-e etappe: De Middellandse Zee bereikt!!!

Vanmorgen vroeg weer om 7 uur opgestaan. Carmen had in de gewelven van het oude gebouwtje geslapen en werd vanzelf wakker van druppend water door het plafond toen Remco ging douchen.
Voordat de kelder onderliep en Carmen zwemvliezen moest kopen, zijn we snel vertrokken uit het mooie plaatsje Pontremoli, een echt oude stadje met rozen op de koepel van de kerk. Lucien had 's nachts nog even de eigenaar van de B&B gehoord omdat hij een pakketje eten voor het ontbijt aan de deur kwam hangen. Met Italianen heb je maar twee keuzes: of ze zijn vriendelijk of chagrijnig. Gelukkig vaak het eerste.

In de stad hebben we geld gepind. Het weer was heel aangenaam, zo'n 24 gr en een genot ten opzichte van de hete dag van gisteren. Ook de hoogte verschillen van 100-200 meter waren nu een lachertje voor ons en we vlogen tegen de heuvels op. Per fiets sjouwen we toch ruim 50 kg mee aan tenten en bagage. Gisteren waren we dan ook half dood of zoals van Gaal zou zeggen; Tod wie ein Gladiole.

Heel relaxed reden we naar Villafranca in Lunigiana, een leuk stadje bij een rivier. In een uurtje hadden we nu al 20 km afgelegd. In het volgende plaatsje Aulia haalden we ons stempel.
De kerk in Aulla is in de Tweede Wereldoorlog platgebrand en er zijn later oude graven gevonden. Aulla is een rommelig stadje met een oeroud kerkje met de botjes van St. Caprasio, een monnik uit de 9e eeuw. Een alleraardigste (levende) pater liet ons fotoboeken zien van pelgrims die hier waren geweest en voorzag ons steeds maar weer van espresso en koekjes en onderhield ons een klein uur.

Van Aulia reden we naar Stefano di Magra, waar we door de snelheid hard langs het kerkje vlogen waar we onze stempel moesten halen. Remco was de pineut om terug te fietsen en die stempel alsnog te halen. Terwijl Lucien en Carmen in een barretje op hem wachtten snoven ook de twee Italianen waar we gisteravond zoveel mee gelachen hadden voorbij. Dit keer dus niet alleen vliegende Hollanders.

We gingen van de drukke wegen van het platteland af en namen een zijweg naar Sarzana, een leuk stadje waar je door een boogpoort binnenreed en ook weer uit.
Het was een typisch Italiaanse plaats met leuke straten en steegjes en winkeltjes. Door de andere poort fietsten we verder naar Luni Mare. Hier zijn archeologische vondsten gedaan en in dat museum haalden we weer een stempel.

We roken de Middellandse zee al met de bekende reuk van visrestaurantjes en zeelucht. We kregen vanzelf honger door de lekkere geuren en in het plaatsje Marinella di Sarzana hebben we heel goedkoop een pizza gegeten en met een flesje wijn gevierd dat we de Middellandse Zee hadden bereikt!

Op de plaatselijke camping -vlak aan zee- hebben we de tenten opgezet. Carmen en Lucien hadden zin in een frisse duik om de spieren te verkoelen, maar Remco had niet zoveel trek ondanks de hitte. Terwijl hij met Carmen en Lucien een eindje richting zee mee opliep werd hij plots fiks gestoken door een maffiose wesp. Er volgde een luid gegil en gekrijs en een angel (dit keer zeker geen bescherm-angel) stak fier uit zijn grote teen! Remco vloog een paar meter omhoog. Carmen rende om een pincet te halen en ploeterde het nare ding uit zijn teen. Waar normaal Lucien dit soort grollen en taferelen meemaakt is het deze rit Remco. De drie beleven nog veel meer maar kunnen niet alles onthouden.

Remco is bij gaan komen in een barretje bij de camping, waar een aardige Cubaan een bar heeft. Die wilde graag op de site onze avonturen gaan volgen. Dus: Ola senor Cubana! Comésta?
Nu lekker bijkomen, de kleren zijn gewassen, de aardbeien zijn er uit en morgen gaan we genieten van een lekkere rustdag! Daarna op naar Lucca! Vandaag 55 km gereden, al 1700 km gehad en nog 450 km te gaan!