22e etappe: Na een snelle rit liep het even spaak.

Gisteravond hebben we voor het eerst weer eens lekker ons eigen potje gekookt op de Camping di Carara. Met een gaspitje je eigen pasta maken en heerlijk relaxed eten heeft toch ook wel weer wat.
In de avond dreigde het weer slechter te worden en duistere wolken pakten zich samen. We hadden de tenten voor alle zekerheid extra vastgemaakt.

Tijdens het ochtendkrieken stonden we om 7 uur op en het had gelukkig totaal niet geregend en het was bij dreigen gebleven. We pakten onze tenten in (dit gaat steeds vlotter) en aten aan de bar van de camping een croissantje en vertrokken om 8.30 uur.

Het was fris buiten, maar toch lekker fietsweer van zo'n 19 graden. De eerste 24 km liepen vlot langs de kust en we werden vergezeld door een licht briesje en wat wolken. Toch steeg de temperatuur met een paar graden en gingen we met een fikse versnelling het binnenland in.

De wegen reden heerlijk en de Toscaanse omgeving werd almaar mooier met beboste lanen.In Camaiore haalden we ons stempel in een abdij, waar nu een theologische school in gevestigd is, de studio teologico interdiocesono (dat je 't even weet).
De bergen doemden vervolgens op en donkere wolken achtervolgden ons. Het kon elk moment gaan gieten en dus trapten we steeds sneller door om droog in Lucca aan te komen.

Het bleef lekker weer om te fietsen en we doken de heuvels in. Een kleine klim tot 300 mtr hoogte met 5-7% stijging was eenvoudig te doen voor ons. De inmiddels gespierde kuiten lachten er om en we genoten van het prachtige landschap, dat je gelijk herkende van schilderijen en foto's. Leuke dorpjes en glooiende heuvels waar de eerste uitstekende toppen van cipressen zich vertoonden. Ook wij voelden ons uitstekend en top!

We bereikten Montemagno, waar we mooi uitzicht hadden over de heuvels en wegen die we net hadden doorkruist. Op een muurtje bekeken we dat panorama en lunchten met brood en frisdrank.
Hierna hadden we nog maar 20 km te gaan naar Lucca en die vlogen voorbij. Lucien knalde maar door want hij wilde droog overkomen en was bang dat als hij stopte zijn benen voor eeuwig zouden verzuren. Toch moest hij dan af en toe wachten op de andere twee en filmde Carmen en Remco als ze weer bij kwamen. Zo worden er ook nog leuke live-beelden gemaakt.

We reden om 13.30 uur al de stadsmuren van de prachtige vesting-stad Lucca binnen en hadden het nog steeds droog gehouden. Het leek een beetje op Naarden Vesting. Ons oog viel op twee fietsenzaken en in eentje daarvan wilden Lucien een mooi T-shirt kopen waar de stad mooi op stond afgebeeld. Een lichtblauw shirt met zakken achterop voor drinken en eten. Maar ondanks het feit dat de Geut al 7 kilo kwijt is bestond zijn maatje niet. Italië kent alleen kleine mannetjes en geen lange. Gelukkig voor Carmen was haar maat er wel en zij heeft een shirtje gekocht.

We trokken de stad verder in door leuke straten en steegjes op zoek naar een slaapplek. We kozen voor een hotelletje want de eerste regendruppels vielen en het werd nu echt slechter. Bovendien waren er geen campings in de buurt. Plots ontdekte Carmen dat er spaken los waren geraakt van haar fiets. Nota bene in Zwitserland nieuw gekocht en nu liepen ze er al af.
Des te meer een reden om niet naar een camping te rijden. We zochten eerst een hotel in het boekje van Remco. We vonden aan de oostkant van Lucca hotel Bernardino en pakten daar uit. Het hotel kijkt uit op 4 kerken met blauwe koepels. Daarna terug naar de fietsenzaken waar we eerder geweest waren en gelukkig kon een mannetje voor 15 euro het wiel in een uurtje herstellen. Hij plukte gewoon wat spaken van een ander wiel.

Tijd nu om de stad te verkennen en we vonden het mooie plein (piazza) in Lucca, waar vroeger een amfitheater heeft gestaan. We namen een lekker foccacia broodje en een salade en dronken een Toscaans wijntje.
Vandaag hebben we snel en hard 66 km gereden langs mooie slingerende wegen. Morgen willen we Sienna halen, maar dat is best een eindje weg nog. Hopen dat dat lukt. Nu nog even de mooie stad verkennen.Ciao.